Almudena Lobera ‘What is lost’

If you are reading me, you will lose something soon. La realidad es tramposa y también el programa simbólico que la significa y la representa. Comme le disait Lucy Lippard «Je vois, tu interprètes», et nous pouvons ainsi indiquer où se trouve un lieu, avec des outils précis. Maar er zijn veel plekken en verschillende hulpmiddelen en ondanks dat we in een globale wereld leven, zijn er altijd verliezen. The only thing that unites everything is the ritual, el ritual de entendernos o de malentendernos, la puissance qui émane de la volonté de se comprendre en die door uitbeelding waarneembaar wordt.

As Benjamin tells us, we constantly try to share the spirit of things, their essence. Para ello inventamos una serie de ecos de nuestra experiencia en forma de códigos cognitivos. Ceux-ci réalisent un déplacement, qui va de la réalité au symbole. Echter in deze overgang die nodig is voor de uitbeelding, in deze beweging tussen twee momenten, in this use of borrowed tools, siempre hay algo que se queda en el camino.

Dans WYSIWYG (2017), Almudena Lobera navigue entre ces outils qui lui ont été prêtés, les interroge et leur donne vie par l’art par excellence: la peinture à l’huile. Lobera schildert de dingen die we gebruiken in het proces van digitale uitbeelding en maakt zichtbaar wat er achterblijft in de overgang van het digitale naar het fysieke. As such, she lays out a symbolic pirouette, which propagates itself, disputing the conceptual scaffolding that surrounds every act of representation. Lobera quebranta el código para cuestionarlo. Cette tergiversation à propos du numérique remet également en question la façon de construire des images aujourd’hui, en s’efforçant de «rendre visible ce qui ne l’est pas». Deze politieke actie onthult een daad van anti-uitbeelding die ons laat nadenken over de betekenisstructuren van de huidige beeltenis en dus van onze eigen realiteit.

All the pieces of art that make up this ecosystem challenge the contemporary rhetoric. Estas obras ponen en discusión ese acuerdo que realizamos para poder compartir el espíritu de las cosas, ese ritual para entendernos. Lobera exerce ici –et je vais une fois de plus citer Benjamin, la tâche du traducteur– lorsqu’il tente de libérer ce qui est enfermé dans le code, wanneer ze deze ontrouw is met het doel te tonen wat er zo diep in doordrongen is, het verhaal. Revealing this history, placing it in space, Lobera makes us inhabit it. Habitando este espacio intermedio, caminando a través de la historia del símbolo, realizando un estudio arqueológico de su misma esencia, on relie le tout à notre propre essence de vie.

Als je me nog aan het lezen bent, heb je wellicht veel dingen verloren, maar misschien is dit het belangrijkste. Perhaps from this intermediate space within which meaning is turned around to look upon itself, we can revisit the pacts with which we build an ‘us’; Tal vez desde aquí, en ayant conscience de ce que l’on a perdu, onszelf opnieuw bedenken.

– Rafael Barber Cortell